Nereye tutunacağınızı bilmeyip boşluğa kaydığınızı hissettiniz mi hiç?
Biri sizi bacaklarınızdan aşşağı doğru çeker gibiyken ama,o kadar da korkarken düşmekten derinden sarsıldınız mı?
Kendinizi boşluğa bırakmak (huzur bulmak?) yada sıkıca tutunmak(mücadele etmek?) arasında bir yerlerde kaybettiniz mi?
İnsanların sizi suistimal etmesinden,ya da birşeylere ulaşmak için basamak olarak kullanmasından bıkıp usansanız da,bilmeyerek (bazende bilerek) aynı duruma düştünüz mü defalarca?
Gözlerinize bakarak (yada gönül gözünüze) ısrarla,en basit konularda bile "yalan" karşıladımı sizi?Görmezden geldiniz mi?Duymazdan?
Ne kadar süre?
"Farkındayım" dediğinizde artık verdiği utançtan mı yoksa tersinden mi,yapılandan mı yoksa yapılanın yakalanmasından mı anlamadığınız bir huzursuzlukla size sitem edildi mi birde?
Pişman mı yoksa anlaşıldığı içinmi öfkelendiğini anlattımı karşınızdaki?
Haklıyken haksız duruma düşmek alışkanlığınız halindemi artık?
Vefa diye birşey olduğunu bir türlü unutamadınız mı hala?
Aptalım ben demek ki dediniz mi karşınızdakinin yüreğininde aksinizi göremediğinizde şaşırıp?hala mı?
Bunlar sizi bezdirip tası tarağı toplayıp o an nerdeyseniz (yada hangi ortamdaysanız)
ardınıza bakmadan- göreceklerinizden korkup,belki de daha fazla tahammül edemeyip kayboldunuz mu ordan?Terk-i diyar ettiniz mi hiç?gerçekten?
Yoksa bir türlü toptan terkedemediğiniz için bir yeri,yeni bir yola çıkamadınız mı Oruç Aruoba nın dediği gibi?Beceremediniz mi???
Siz ağlama duvarı misali sadece işleri düştüğü yada cidden ihtiyaçları olduğu için arandınız mı "dost" sandıklarınız tarafından? sadece arkadaş?
Ne demek istedi şimdi bu diye susup kaldınız mı..yada ne yaptı?niçinler boğdumu sizi de?
Hep kendinizde mi aradınız suçu?
Hep mi sizdiniz hatalı? hep...
Her ettikleri kelimeyle denediler sınav mı yaptılar sizide sürekli herşeyi "çok bildiğini" sanan insanlar samimiyet kisvesi altında?
Maskelerden bıkıp usandınız mı?
İlla sizin art niyetiniz olmadı diye anlamıyor (ve tanımıyor) olabilirmisiniz acaba içten pazarlıklıları?
Kendini dinleten ama sizi dinlemeyen dinler gibi gözüktüğü zaman bile aklı başka yerlerde olan veya anlamayan birileriyle kesişti mi yolunuz?
Hiç dinlediler mi sizi?
sessizce..
yargılamadan..
kabul ettirmeye çalışmadan kendi fikir ve düşüncelerini
duygularınızın konuşmasına izin verdiler mi?
Ya siz kendinize izin verdiniz mi?
Kendi iç hesaplaşmalarınızda alıcak vericek hesapları yaptığınızda elinizde kalan payda yetiyor mu kurtarmanıza hasılatı?
Benim yetmiyor..
Kafam çok karışık...
7 yorum:
menfaat çatışmalarının cogaldıgı dünyamızda sanırım yaşadığınız durumu yada benzerlerini/türevlerini yaşamayan yoktur. Maalesef iyi niyeti suistimal etmeycek gerçek dostlar,arkadaşlar,... çok az.
aynen sizin gibi düşünüyorum çevremizde öyle insanlar dolu sen daima yardıma hazırsın ama sana yardım eden yok yada içten dinleyip paylaşan ne güzel yazmışsınız sürekli böyle olunca insan kendini kapatıyor herşeye ve hiç bir şeyden zevk almaz oluyor. sevgiyle kalın
Merkez malesef...malesef ki yaşıyor çoğu insan..Azda olsa bulmamızı dilerim..
Yasenin,hoşgeldin ve çok tşk yorumun için..Evet gitgide içime kapanıyorum ne yazık ki..
Ah benim narin, duygulu, naif dostum. Kim kırdı senin sırçadan gönül sarayını? Kıyamam ben sana.:((( Sen bunun için mi kilitledin kapıları? Ben de Denizim, tadilattadır diyorum kendi kendime safça. Üzme böyleleri için kendini...
Seviyorum seni ruhum...
evet tadilattaydı ama gönül sarayım:(( sen istedin bende değiştim blog sarayımıda bak:))
sanırım hepimiz zaman zaman aynı düşünceleri taşımışızdır bendenizcim.ama kendi adıma iyi dostlara sahip olduğumu ve şanslı olduğumu düşünüyorum.yaşanmışlık, insana deneyim kazandırıyor.ileri yaşlarda çevrende kalabalık değil sadece dostlara yer veriyorsun.ben senin de iyi dostlara sahip olduğunu ve şanslı olduğunu düşünüyorum.gerisi hiç mühim değil gerçekten.
fortuna çok şanslısın canım,deneyim kazanmam engel olmuyor yeniden hayalkırıklığına uğramama veya kazıklanmamam yani gelen treni göremiyorum ben..ama çok güzel dostlarım var ve acısını hafifletiyor şüphesiz
Yorum Gönder