202 post.
130 u taslak şu anda.
Kaldı 72
200 üncü yazımı da havai fişeklerle kutlamak istemiştim.
Tam 199 uncu postta son yazımı yazıp kapattım blogumu.
200. yazımı kendi evimde yazmak nasip oldu.
Orda da yalnız bırakmadı güzel arkadaşlarım beni.
Bir sokak öteye taşınmak hiçbirşeyi değiştirmez diye düşünmüştüm..
Ben sevdiklerimi sadece çubuğa yazacak adres değişti diye bırakacak değilim
onlar nerdeyse ben ordayım.
İlk önce yerimi yadırgamadım değil.
Ama sonra daha özgür olduğumu ve artık yerleşik düzene geçtiğimi hatırlattım kendime.
Hayat telkinlerden ibarettir değil mi?
Sonra açıldım,gerçi eve tam yerleşmeden dekorasyonu tamamlamadan açmak ne kadar doğruydu bilmiyorum,o kadar sabırsızlandım ki birden :)
Şimdi de düzeltmeye dokunmaya korkar oldum gene mi diye azarlıyorlar beni:'(
Cadım ilk önce dokunma buraya kalsın böyle dedi,hüzünlendi canımın içi
sonra baktık yönleniyomuş öyle yapalım dedik.
Zaten bütüün arşivimizi taşıdık yeniden okumak isteyen veya ilk defa yolu buraya düşen varsa bekleriz.
Yönlendirdik ama sağlıklı çalışmıyor bende diğer arkadaşlara sorucam o zamana kadar kapı açık kalsın en üste taksi koyarız dedik :D)
Sonra bugün zamanında kapatmadan bıraktığım space larım aklıma geldi,
öyle bir yağmalanmıştı ki akıllara zarar.
Ben de şahsi yazılarımı ve birsürü şeyi taslağa aldım.Diğer tarafta var zaten demirbaş onlar.
Zaten alıntı olanları,teknolojik birkaç keşfimi:D
yada alınmasında mahsur olmayan eserlerimi bıraktım.
Yine de şurdan aldım derseniz şık olur tabii,helali hoş olsun derim.
Çok tuhaf oldum,çok duygulandım neler paylaştığımı,yazdığımı unutur gibi olmuşum.
Düşündüm de yıllar sonra kimbilir ne kadar içlenicem,ağlıcam,gülücem bunları okuyup.
İyiki kendi alanıma geçtim ve iyiki bırakmadım yazmayı.
Ve en önemlisi her şeyin tadı tuzu biberi arkadaşlarım,iyi ki tanıdım sizleri,
hiç eksik olmayın hayatımdan olur mu?
v
İYİKİ VARSINIZ!!
