"Ben senin yaşına bir daha gelemiyeceğimi biliyorum,Ama unutma sen benim yaşıma geleceksin bir gün..."

"Yıllar ilerledikçe nasıl yaşlanacağım, nasıl bir yaşlı olacağım"diye bir mim dolaşıyor,bazı arkadaşlarda gördüm,okudum öyle hiiiç sıra bana gelir mi demedim,çünkü bizim evde en çok konuşulan konulardan biri bu:))
Az önce Evrenin sayfasında okuyodum,aa bi baktım Pandora mı mimlemiş,aha dedim o da bana paslamazsa neyim:)hatta yazdım bunu yorumumda.
Ve birkaç saniye sonraPandoramın maili geldi,bu kadar kalp kalbe karşı olur,bu kadar abdal a malum olur:)) (yumuşattım uyandırmayın)

Eeee,yola erken çıkarda boyunca kızın olursa,hatta herkes kardeşin sansa ve koltukların kas kas kabarsa bile,hatta işi cıvıtıp bi türlü anne moduna giremeyip otorite sağlamakta zorlukta çekiyo olsan da zaman affetmez..Yanındaki şekere senden daha çok bakıldığını anladığın an gelip çatıverir,tabi yaşıtları tarafından:D
Tacını tahtını devrediyosun artık prensesine dersin kendi kendine..
Ama bu kıskandırmaz,üzmez seni işin tuhafı..Yaşlanmadığını,YAŞ ALDIĞINI öğreniyosun.
Sadece daha sık düşünürsün..
Ama onun gözünde ve gönlünde kıvılcımlar başlarsa bir gün,anlarsın ki sandığın kadar uzak değil yaşlılık..
Bu kadar çabuk geçen zaman,en minik ayrıntıyı bile hatırlıyorken ona dair,o büyüyor işte..

Bu son 2 yıldır düşünüyorum da,ne yapacağımı ve yapmayacağımı,aklım baki olursa tabii,en büyük korkumdur benim yaşlanmak.Ama sağlığım yerinde olmaz ya da aklım ve yük olursam sevdiklerime korkusunu taşıyorum ben.Aşırı duygusal olmam sebebiyle,20li yaşlarda felç olmayı başarmış,içe atan biriktiren bir alzheimer adayıyım ben..
Ailemde ise bayanlar çok uzun yaşamasına rağmen (Allah hepimize öyle yaşlanmak nasip etsin ve nur içinde yatsınlar) aklından olan olmadığı gibi,dahada açılmış gibiydi hafızaları hep geçmişi anlatarak şenlendirirlerdi bizi.Hastalıklar olsa da yaşla birlikte gelen,eziyet olan ya da kendini bilmeyip bakıma muhtaç kalan olmadı.Ananecim geçen yaz vefat etti ve kendi evinde,kendi yemeğini yapar,çamaşırını bile yıkardı son birkaç aya kadar.Ve bütün çocuklarını torunlarını elinden geldiğince biraraya getirmeye çalışırdı.Çok mutlu olurdu ve devamlı ikram yaptırıdı bize.

Sanırım ben de en büyük zaafım çocuklarım olduğu için, ve hayatta tek bağım onlar olduğu için, yakınımda olsunlar isterim.Sadece yakınımda..Yanımda aynı evde değil ama..Yuvanın kutsallığına inanan bireyler yetiştirmeye çalışıyoruz elimizden geldiğince.Evlendiklerini,meslek sahibi olduklarını görsem yeter diyorum bazen,sonra hemen ölsem de olur.Allah ım benim yaş fidanlarım büyüyüp tek başlarına ayakta durabilecek hale gelene kadar güç ver ve izin ver diyorum sadece..Büyüdükçe onlarla paylaşacaklarım artıcak biliyorum.
Kendi hayatlarını kurduklarını göreyim ve onlara faydam olsun isterim.Maddi manevi.Ama onların özeline saygı göstereceğime ve tarafsız olacağıma eminim:))
Benim hayatıma o kadar karışan,benim yerime o kadar karar veren oldu ki her konuda,işte bunu yapmayacağıma eminim.Ne olursa olsun karaları,anneleri hep arkalarında olacak.Katılmasa da saygı duyacak yeri geldiğinde.Çünkü bu onların hayatı..
Torunlarıma bakacak yüreğim olur mu bilmiyorum:) Dadı parası alırım ama diyorum cadıya bazen,çılgın bir anane olurum,arabama atarım gezerim onunla çocuk olurum yeniden,zaten benim çocuk ruhum büyür mü ki??
Cadı da,sana bi oda vericem yaşlanınca,bir duvar gömme kütüphane,kitap dolu olucak bi taraf ta en büyüğünden bilgisayar,müzik seti ve teknolojik ıvır zıvır doldururum çıkmazsın hiç ordan diyo:P
Bazen de "seni enn güzelinden bi huzur evine atıcam vericem kucağına lap top u,ama gelip orda bile huzursuz edicem" diyo iyi mi?Ben hatta tersime gelip bunu ciddiye alıp bunalıma bile girdim bi ara biliyo musunuz?

Hayata gülüp geçmeyi öğrenmiş olmayı dilerim,daha az kazık yemeyi,bile bile lades olmaktan vazgeçmeyi,vefa beklememeyi..Boşveeerrr demeyi...Öğrenir miyim dersiniz,haa?
Ben senin yaşındayken var yaaa demekten bi hal olurum önüme gelene ,
şu an yapmadığım bi sürü şeyi daha rahat yaparım,bütün gezilere turlara katılırım mesela,
çok şeker olurum mutlaka ben yaa,dostlarımı severim gene çok.Daha çok zaman ayırırım onlara.
botoks yaptırırm,spora giderim,lens takarım gözümü çıkara çıkara,zincirli mincirli gözlükler takarım,gene böyle süslü olurum,yok daha fazla olurum yaa,saçlarım kısa olur eminim ama pembe rujum olmadan olmaz,saçlar beyazlarsa sarıya döneriz daha kolay olur boyamak,cadıya benim kafam gider gelirse arada,sen sür gene bana diyorum bir de hatta:)

"Ben senin yaşına bir daha gelemiyeceğimi biliyorum,
Ama unutma sen benim yaşıma geleceksin bir gün..."

Aklıma bunlar geldi.Karman çorman ve uzun oldu.Kusura bakmayın.Ben kimi yakalıyım hmm,anneliğine hayran olduğum sevgili TÜTÜ,kırmazsa beni,
ve bu ara pek bi yan gel osman durumu var bu BRİDGET in,bilgisayarına kavuştuğuna göre,henüz bunu düşünmek için çook erken olsa da,bir iki bişey anlatabilir.
Hadi canım pamuk eller klavyeye:))
VE ancak ben yazsam bu kadar ifade ederdi duygularımı dediğim bir şiirle bitireyim:

Eger,yenıden başlayabilseydim yaşamaya,
İkincisinde daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz,sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadıgım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doguşu izler,
Daha çok dağa tırmanır,daha çok nehirde yüzerdim.
Görmedigim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan
insanlardandım.
Yeniden başlayabilseydim eger, yalnız mutlu anlarım
olurdu.
Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında su, şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eger, hiçbir şey taşımazdım.
Eger yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder,güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım,bir şansım olsaydı eger.
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum...
ÖLÜYORUM....

Jorge lois borges