Canım sıkılıyor..
Sadece yanlış anlaşılmaktan,suistimal edilmekten,fazla içten,samimi davrandığım için mi bilmem saygı uyandıramamaktan dertleniyorum üzülüyorum bazen..
Bende herkesin sonsuz kredisi var ve elimden geldiğince anlayışlı olmaya empati yapmaya çalışıyorum..Bir özür arıyorum belki de..Ama kendi adıma değil..
Paylaşıyorum bende ne varsa..
Çok sevilen biriyim ben çok şanslıyım bu yüzden..Ama hep oluyor bunlar..Biliyorum herkese..
İyi niyetli olanlara doğa ceza veriyor sanki..
Kin tutmadığımı sanıyorum ama unutma ve affetme mekanizmamda ciddi bozulmalar oluştu..
Fabrika çoktan kapandı yenisiyle değişmez de artık..
Ben de bir kahvenin yada bir çift güzel sözün kırk yıl hatırı var..
Nedense benim hatırım hiç yok..
Olmadığını görüyorum ve bu beni kırıyor..
İncitmekten korkmayan,sedece "ben" diliyle konuşan ve
bencillikleriyle gurur duyanlar var etrafımda ve ben hala şaşırıyorum buna..
En çokta şaşırdığıma şaşırıyorum..Hala..
Sessizce beni dinleyen birilerini istiyorum bazen..Yargılamadan,taraf tutmadan..
Öylece susup dinlesinler..
Ama o anda yanımda olamayabiliyorlar ya da benim içe dönük yapım uzaklaştırıyor ve suskunlaştırıyor beni..
Sadece bir iç döküş..yorumsuz kalsın bu da..
En iyisi ben gidip kendime şablon yapayım gene:((
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder