yolculuk nereye??

Sanırım bu konuda hem en zor konuşacak hem de en
çok şey söyleyecek insan benim..
çünkü tam ortasındayım bütün bu bahsedilenlerin.markanın,uyuşturucunun,cinsel açlığın,sigaranın,özentiliğin,yanlış keşfedişlerin..herşeyin en ortasındayım..
durumu iyi olmayanların,orta kesimin,hali vakti yerinde olanın..
özentinin,bağnazın,tutucunun,başıboşun..
daha bir çok çeşit hepsi etrafımda...
kimi arkadaşım,kimi sevmediklerim,kimi de dilden dile macerası gezen-ki zaten dilden dile gezmesi için macera yaşayan insanlar
herşeyi duyuyorum ve inanamıyorum
öylesine korunmuşum ki,annemin bahsettiği cam fanustaydım sanki
ama liseye başladığımdan beri o fanus inceliyor yavaş yavaş
yakında da yok olacak zaten
ama ne mutlu bana ki gerek kendi yapımdan gerek de yetiştiriliş biçimimden dolayı fanustan çıktığım zaman da bu tür şeyler bana yaklaşamayacak..
büyüdükçe farkettim ki bu yaşta ne duyarsa ona yöneliyor insan
iyi-kötü farketmez,sadece karşıdaki biraz süslü anlatsın,yeter
sonrası malum
'bir kerecikten birşey olmaz' o kadar yagın ki..
bir kerecik iç,bir kerecik çek,bir kerecik..................
kandırmaca,yalan,dolan..
bir kerecikten o kadar çok şey oluyor ki,o kadar pişman oluyorlar ki..
işte o bir kerecikten sonra pişman olmayanlar,ailesinin çizmeye tenezzül etmediği yolu aniden ve kocaman yanlışlarla çiziverip o yoldan dönmemeyi de gurur sayıyorlar..
pişman olanlarımız içinse yapacak birşey yok.bir daha yapmayabilir,çok korkmuş,
acı çekmiş olabilir.ama aynı bağnaz kesimin yaptığı gibi ister istemez onları dışlıyorsunuz.farkında bile olmadan..
çünkü onlar sizin çocuklarınız,asla yapmazlardı,ama yaptılar..
bu acıyı farklı şekillerde yaşıyorsunuz.döverek,konuşmayarak,herşeyi yasaklayarak,daha da kötüsü okuldan alarak..
sadece sonuç hep aynı.bir daha asla güvenmiyorsunuz.yeniden yapmasın diye o korkuyu onlara bırakıyorsunuz..bir şeklide bu kırıklık onlara yansıyor.
ama aslında tek öğretmeniz gereken bir şey vardı onlara.

SEN BİR BİREYSİN,KİMSEYE İNANMAK YADA ONLARIN YAPTIKLARINI YAPMAK ZORUNDA DEĞİLSİN.SANA GÜVENİYORUM,ZATEN İNANACAĞIN İNSANIN BUNA DEĞECEĞİNİ ZAMANI GELİNCE ANLAYACAKSIN.O ZAMAN DA YANINDAYIZ.

duymak istediği tek şey bunlar işte.üç satırdan ibaret-ki bir neslin heba olmaması için ayıracak bu kadar vaktiniz vardır diye düşünüyorum.
bunları duymayınca da kendilerine güvenmiyorlar,ailelerinden duyamadıkları şeyleri tüm dünyaya kanıtlama çabasına giriyorlar.kimisi aklı başında tabii ki,bunu okuyarak kanıtlıyor,hem kendi hayatını hem devamını getireceği nesli garantiye alıyor.
fakat ne yazık ki BÜYÜK bir çoğunluğu bunu 'saparak' kanıtlamaya çalışıyor.zamanında konuşmayan aileyi büyüyünce zorla susturuyor..-zamanında konuşmadınız,ilgilenmediniz,ne bu ilgi bıktım yaa defolun - vs vs vs
işte böyle zamanlarda kahretmemek gerekiyor bence,vazgeçmemek..baskıysa baskı,sadece bundan anlayanlar var..
farkı,herkes gibi olarak elde etmeye çalışıyorlar..
işte tam da burada marka ve kötü alışkanlıklar,ahlaksızlıklar devreye giriyor..herkes yapıyor,herkesin var baş savunmaları..
peki ben hiç mi demedim bunları,hiç mi marka istemedim babamdan??
Ama zaten onlar seçimi bana bırakmasa,bir kere olsun iyisi olsun zihniyetinde olmasak bunu da demezdim.
bunları yazıyorum çünkü yazmazsam ikiyüzlülük olur.ama işin içinde sebepler var..
gençler arasında bir yarış yok,ama ister istemez kademeler oluşuyor.iyi ve eğitimli ailelerin iyi ve eğitimli çocukları kaliteyi tercih ediyor.sadece ve sadece rahatlık adına.ama durumu olmayan,yada kalitenin farkında olmayanlar ise bunu direkt 'benim ne eksiğim var acaba' diye algılıyorlar ve gerek aileye baskı gerek daha kötü yollarla elde etmeye çalışıyorlar.olmadı sahtesi.ama bu onları öylesine yaralıyor ki,ya başka şekillerde(sigara,uyuşturucu,sevgili..)kendilerini kanıtlamaya çalışıyorlar ve kendi maddiyatının suçlusu onlarmış gibi 'iyi çocuk'ları da batırıyorlar.ve bundan zevk alıyorlar..böylece hepsi kötü oluyor,kademesiz..
bir de iyi ve eğitimli ailelerin kötü çocukları var.bunlar da aynı şekilde yaralıyor diğerlerini.sadece ve sadece diğerleri için giyiniyorlar,normalde iki spor ayakkabı bir bot yeterken(durumu iyi ve zevkli olanlar birer tane fazla da olabiliyor)
ayakkabı odası olanların ciddi psikolojik rahatsızlıkları var diye düşünüyorum.biliyorlar çünkü,diğerleri onlara ulaşmaya çalışacak,diğerleri cahilce çırpınırken onlar kahkahalarla bir tane daha alıyorlar,bir tane daha,bir tane daha...ki en büyük tehlike de onlar zaten.
iş dönüp dolaşıp bilinçli ve konuşan ailelere geliyor,ki zaten bu yazıyı okuyanların,ya da yazmamı bekleyenlerin böyle olduğundan eminim..olmayanlar ise ders alır mı,sanmıyorum,kafalarının dikine gidecek onlar..
Zaten zaman ayırıp araştırıp okumazlar ki..
17 yaşında bir çömez mi akıl öğretecek bize diye düşünecekler..düşünsünler.
Ama yetiştirdikleri çocukların posta gazetesinde terör,ekonomi,hükümet gibi haberlere değil de ikinci sayfadaki iğrenç ötesi ve gereksiz sosyete sayfasındaki haberlere ve haydar dümene yönelen ve gittikçe çoğalan,çaresizlik,cahillik fışkıran sorulara ilgisi olduğunun da farkındadırlar umarım..