Evvet kahvaltı edip geldiim.
Her sabahki gibi canımın içi bridget gene aradı ya kahveye ya kahvaltıya mutlaka çağırır bıkmadı benden:))
Olmadı tavasını menemenini alıp o bana gelir hehe:D
Aslında dolu işim var ama feci keyfisizim yapasım gelmedi.
Bir blog düzenledim.
Bridget te kalır mı(hem tövbe etmiştim bir daha ona yapmamaya)ama olmadı,
gene yaptım(salak bendeniz:PP seviyorum bu cazgırı napiiimm)
Felsefe yapasım var ama kendi kendime..
Bu ara kafam çok karışık(herkesin öyle sanırım)
Ve insanlar beni şaşırtmaya devam ediyor (dostlarım bile)
Ve her geçen gün "kötü" olmaya karar veriyorum(ama yapamıyorum)
Nedense ben bir öneride bulunduğum zaman-ki her konuda fikir beyan etmem- kimse umursamaz (değer verilmemek mi oluyor bu kişisel özgürlük mü bilemedim)
Bana bir öneri geldiğinde uymak zorunda kalıyorum(sırf kendini değerli hissetsin-kırlmasın, değer verdiğimi görsün ya da "mutlaka benim iyiliğimi istiyordur" mu,
yoksa direk kendime güvensizliğimden mi bunu da bilemedim)
İşin en tuhaf yanı ben benim istediğim yapılsın diye diretmem ya da yapılmayınca (hele içinde benim emeğim yoksa) hiç üstüme alınmam,
Oysa ben yapmayınca bozulan sinirlenen hatta nerdeyse şahsi mesele haline getirenler önceden ak dediğine kara diyenler olması beni üzüyor..
Yoksa ben fikrine aklına ve zevkine güvenmediğim kimseye "sen ne dersin" demem,
dediğim zaman da bu "ne dersen yaparım" demek değil.
Sadece fikir alışverişi,ortak bir noktada buluşma isteğidir.
Ben ne dersem onu yap diye ısrar etmediğim ve saygı duyduğum gibi..
Düşündüğüm birşeyler mutlaka vardır kendimce(ama doğru ama yanlış)
Bütün bunlar beni...
Üzüyor..kırıyor...
Belli etmiyorum..
Bir çok değerin artık geçersiz olduğunu hissediyorum..bazen de görüyorum..
Neyse mimlemişti pandoram ben de paslıcam daha,
konu değiştiriyorum:S
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder