25 Ekim 2008

YUVAMIZDAN ATILDIK,KİLİTLENDİ KAPILAR ÜSTÜMÜZE...


Blogspotcuları bir süpriz beklemekteydi.Tatsız ve keyifsiz bi süpriz.



Bu siteye erişim mahkeme kararıyla engellenmiştir


yazısı hepimizi şok etti.
Sebep,açıklama ve mahkeme kararıyla ilgili en ufak bir bilgi gelmedi bloglarımızın bağlı olduğu adreslere.
Ya da ne bileyim açtığımız anda o boş sevimsiz kırmızı yazının olduğu sayfada da olsa olurdu.
Orda biriktirdiğimiz anılarımız,paylaştıklarımız,dizi film tadında takip ettiğimiz ama başka haber alma imkanımız olmayan blogdaşlarımız,hepsi kocaman kilitli bir kapının ardında mahsur mu kaldı şimdi?
Neredeyse çocuklarımıza miras olarak bırakmayı düşündüğümüz hayatımızın ayak izleri nasıl böyle umarsızca silinir?
Açılıcaktır mutlaka diye düşünüyoruz ama bu zulum niye?

Ben ilk olarak space larda staj yapmış,sonra basit bir sistemi olan blogcuda devam etmiştim yazmaya ve biriktirmeye.İlk deneyim bloglarım benim okumayı sevdiklerime ve kaybetmek istemediklerime aitti.Şiirler,alıntılar,benim şarkılarım,hayata ve onu çözmeye yönelik her şey vardı.Benim için çok değerli bir kolleksiyondu bu.

BANA BENİ ANLATAN ÇOK ŞEY VARDI.
VE HİÇBİR ŞEY "ÖYLESİNE" KONMAMIŞTI SAYFALARIMA.

Her geçen gün tema yapmayı,müzik eklemeyi vs bilene çok basit ama anlamayana muamma olan şeyler öğrenmek inanılmaz anlatılması zor bir keyif veriyordu.
Blogunuza tıpkı eviniz gibi kendinizden bişeyler katıyordunuz bu benim için inanılmazdı.
Ve elinden gelmeyen hiç tanımadığım insanlara yardımcı olmak bambaşka bi paylaşımdı.
Ama ilk blogumda kendimden ve hayatımdan bahsetmiyordum sanaldan ciddi anlamda korkuyordum ve gerekte duymuyordum buna.
Fakat yenilenmesi adına sürekli kesintiye uğraması blogcu sistemini çekilmez kıldı ve buna kişisel sebeplerde eklenince bir zaman geldi pagerank 4 olan bloglarımızı daha fazla dayanamayıp kapattık.zamanla kalite de bozuldu(öyle diyim ben siz anlayın).
Gene de çok zor oldu hüzünlü oldu ayrılmak ve kapatmak bloglarımı..

Diğer blog sunucularının tema düzeninden kullanımına kadar herşeyi farklı olması başta korkutsa da,alışınca bağımlılık yapıyordu blog dedikleri:)) yazmasan da okumak çok keyifli olsa da,zamanla sen de içini dökmek ihtiyacı duyuyordun ister istemez.

Böylece wordpress e geçtim ama kısa bir süre sonra erişim engellendi. Epeyde uzun sürdü.
Blogger o zaman sadece yabancı dildeydi çözerken biraz takılsakta gmail ve google desteğiyle daha güvenli zevkliydi yazmak.Kısa sürede gelişti ve türkçe de olunca tadından yenmez oldu:))

Zamanla sıcacık bir sevgi çemberi oluşturduk.Kardeşini seçemiyorsun ama dostunu seçebilirsin mantığıyla.WordPress açıldı tabii ve e geçmemiz söylendi bize ama biz aynı sokakta oturduğumuz komşularımızı bırakmak istemedik.Taşınmaktan yorulmalımıyız?

Yedektemi tutmalıyız bavullarımızı hep böyle?

Kalite ortamda değil seçimlerdeymiş dedik,eleye eleye kendimize merak ettiğimiz,bizi merak eden,karşıksız beklentisiz seven,bazen yansımamızı göreceğimiz,belki de anılarımızla birlikte geleceğe taşıyacağımız olmazsa olmaz güzel dostlar çıktı birlikte gülüp birlikte ağladığımız.

Aynı fikirde aynı tarzda olmak değildi aslolan,yaş sınırınızda yoktur burda.Tıpkı deprem zamanı biraraya gelen insan toplulukları gibi,hiç bir ayrımcılığa yer yoktur blog dünyasında.

Ayrımcılık yapanlar zaten bir süre sonra zavallı bir grup olarak kalır,dışlanır ve yalnızlığa mahkum kalır.Ya da kendi çalar kendi oynar deyim yerindeyse.Aynı kişinin tam 6 blogu olduğuna bizzat şahidim ben:)) Yazan çizen oynayan çeken aynı kişi anlayacağınız.

Oysa saygıyla bir diğer pencereden bakmanızı ve kişisel gelişimizi sağlar dürüstçe varsanız burda.

Önyargım hatta hiç bir fikrim olmayan, hiç tanımadığım dünyanın kapılarını açtı bana hem de gönüllü cesur dostlarım.Zorla girmeye hakkı olmamalı zaten her toprağa insanların.

Sizin hayata bakışınız da belki de bir başka ruha rehber olur kimbilir?

Katılmak zorunda değilim hiçbir görüşe ya da oluşuma.O zaman saygı duyarım,anlamaya çalışırım.
Anlamazsam susarım.Susma hakkını kullanmak hem insani bir davranış hem zorunlu.
Susmayan anlamayan ayrım yapan birkaç çürük yumurta yüzünden bütün bir camia yasaklandıysa haksızlık bu.Şahsi olması gereken cezaları bütün bir oluşum almamalı.

Hiçbirşey sebepsiz olamaz.Ama sebebi ne olursa olsun ceza diğerlerine adaletsizlik olmamalı.

Hatta şu an mail geldi blogger a diğer yasaklı siteler gibi www.k-tunnel.com dan giriliyormuş. Daha birsürü yol metod diğer sitelerde yardımıza sunuldu.
Herkes hızla birbirini haberdar etti yazı yazılabiliyor kaydetmiyor ve bloglara yorum yazılamıyor. Bazen de hasbelkader yazılabiliyor.

Ama ne tadı kaldı ki?Kapısı kilitli bir evde içerde misafir hazırlığı yapsam ne olur?
Başka yollar da var sitelerde deli gibi anlatılan ama hırsız gibi balkondan girme eziyeti neden kendi evimize ve kapısı bize sonuna kadar açık olan komşularımıza??
Legal bir şey yapmak için illegal bir yol kullanmaya mecbur bırakanlar ya tamamen silerse anılarımızı??

Neden suçsuzken suçlu muamelesi görelim ve biz de yasal olmayan yollara gidelim ki?

Ama birkaç gerçeğe dönüşmüş dost dışında onlarca blogdaşımızın adresleri bile yok ve nasıl haberleşicez bir daha bilmiyoruz.

Bu yazımın sebebi de budur.

İlkokulda çok gürültü yapınca bütün sınıfı sıra dayağına çekerlerdi eskiden.Cetvelle ellerimize vururlardı suçsuz sessiz olanlarımızın da.O zaman acısı içime işler,keşke ben de yaramazlık yapsaydım da,haketseydim bunu derdim.O zaman canım bu kadar acımazdı diye düşünürdüm..

Aynen öyle hissediyorum bugün.

Bilen varsa lütfen anlatsın.

Bu yasakların bi sonu var mı?

Ve nedeni nedir bu ani yasağın?

KENDİMİ EVİNDEN KIŞ GÜNÜ SOKAĞA ATILMIŞ,DEPREM ÇADIRLARINA SIĞINAN DEPREMZEDELER ,MÜLTECİLER GİBİ HİSSEDİYORUM.
BU KAPILAR BİR DAHA AÇILIR MI YOKSA TAMAMEN Mİ KAPANIR BİLİNMEZ.
AÇILSA DA ARTIK AYNI GÜVENSİZLİK VE KOCAMAN BİR KORKU BIRAKTILAR GERİYE.. ŞİMDİLİK ÇADIRLARIMIZDA OLUCAZ AMA YAZMA ZEVKİMİZ KALMADI O BAŞKA.SADECE BİR ADRESİMİZ OLSUN DİYE..:((
KARANLIKTA KAYBETMEYELİM BİRBİRİMİZİ DİYE..
yeni adresimdeyim.

bugün bir tanede blogseverde açtım sadece açıklama babında ama 3 ünde birden aynı şeyleri yazıcak takatım yok.Aslında tek kelime yazıcak gönlüm yok..Görüşmek umuduyla...
..

2 yorum:

öykü dedi ki...

Merhaba sevgılı Bendenız
Bu kabusun bıtmis olmasından bende cok mutluyum:)

Mutlu sona baglandı olayımız...Bundan sonra daha bı severek yazacagım bloguma cunku kıymetını daha ıyı anladım..
BU kotu donemın bana bı kazancı sız ve pandora arkadasımızı tanımak oldu sızlerle guzel bı ıletısımı yakalamak:) Bundan sonra sık sık blogunuza ugracaygım
sevgılerımle

Mehtap dedi ki...

Canım ne kadar güzel anlatmışsın.Adeta duygularımıza tercüman olmuşsun.İnan gönül kırğınlığı ve boşluğu oldu.bana da dediler.hatta bir arkadaş benim adıma da açmış ama şöyle bir baktım.Yok hiç başına oturasım gelmedi.Kendimizi kovulmuş gibi hissettim kendi evimizden.Hala o duygu içim var gibi.Yani izi kaldı sanıyorum.neyse geçmiş olsun diyelim.Umarım bir daha tekrarlanmaz.sevgiler.