BUGÜN..

Keşke hep hayatta güzellikler ve güzel haberler olsa değil mi?
Ama bu hayat denen oyunda bir yandan kazanırken diğer yandan kaybediyoruz.
Dibi delik bir kova misali..


Bugün annemi gördüm aniden karşı kaldırımdaydı ve ben de marketten geliyodum trafiğin ortasına attım kendimi ve karşısında durdum sırıttım.
Ve en mahsun ifadesini takındı aniden,
-aramıyosunuz beni çıktım mecburen bişeyler alıverseydiniz dedi
-annecim sen arasaydın getirirdim dedim.Hem gayet iyisin maşallah beni çaya çağırdılar gitmedim işim var markette diye:))
-Bizim çayımız yokmu,hıhh gel canım çay istiyo
-Yok gelmiyim sen acından ölmüşündür:))şurda yemek yiyelimmi?
-E eyi gidelim hadi
Elindekileri bırakır bir tanıdığa,yolda (yol dediğim karşı kaldırımda dizili)
-Ay ben çay istiyodum bee
-E iyyii çay bahçesinemi gidelim şöyle deniz kenarına annecim?
-Yok şurda pastanede börek yiyelim barii
-Tamam annecim

Oturduk konuştuk biraz.Annecim sadece büyütmemeni istiyorum dedim özetle,
şükretmeni mutlu olmanı istiyorum sabah uyandığında.Çok şeyin var bunun için.
her arayışımda kötüyüm der sızlanır bana sitem edersen ,doktorda yanında olduğum halde söylediklerini yanlış anlar abartırsan olmaz ki.
Bana çok haksızlık ettiğinin farkındaydı bugün..
Çok güzel geçti çokk:))