KONSANTRASYON??

Bir bayram daha bitti.Çok şükür hayırlısıyla atlattık-mı?
Hayır tabii ki.
Sevmemem için bilinçaltı sebeplerim var bayramları sanırım.Çünkü çocukluğuma dair hiç bir bayramı hatırlamıyorum.Geçmişe gömülüp gitmiş gibiler.En ufak bir iz yok..
Nerdeyse bebekliğine kadar en küçük anıyı ayrıntılarıyla anlatan benim için bu çok tuhaf.
Neyse bunu geçtik..Başkalarının bayram sevinci ve telaşını izlemeyi ve çocukların bayram sevincini seviyorum ben..

Ama arefe gününe kadar aralıksız çat kapı misafirle burun buruna olan bendeniz,artık o gün keyifle temizliğimiz bitmiş çarşıya çıkacakken (kalabalığı görmek ve pazarda dolanmak hoşuma gidiyor o gün ve illa evde birkaç eksik bulunur ya) yine telefon çaldı.

"Annen hastanede ,serum bitsin geliyoruz çıkma evden..!"
(arada acile gidip serum taktırır demiştim ya periyodik olarak,ilgi istiyor ve bayılıyor hastaneye işin tuhafı(!))
*ilaçlarını düzenli almaz,tansiyonu çıkar..
*dr sadece su yazıcam artık reçetene der gene böbrek için su içmez ağrır,
*birlikte gider bütün gerekli gereksiz ultrason- röntgen- mr- eeg- emg toptan tetkikleri yaptırır geliriz ertesi gün benle ilgilenmiyosun yere çarpıyorum öyle arıyorum der,
*dr der ki şu sebepten olabilir (mesela beyne giden damarlar bazılarımızda daha sık olurmuş ve ödem yapma ihtimali daha fazlaymış,BEN FELÇ OLDUM ORDAN BİLİYORUM.OLMASAM ŞAŞIN)
tahlide vs de hiç bişey çıkmamıştır reçetesi yazılmıştır ama gider beynimde daralma var çok ciddi benim durumum der millete dumur eder beni.
İlaçları ömrünce devam ettirmek ister,doktor sürekli demediği halde,ilk parti ilacı biter iyiyim kötüyüm demez tedavi olamadım yarım kaldı ilacımı alıveren yok der.
kaslarda çekilme erime oluyomuş zamanla kullanılmayanalarda özellikle ve hacim ufalmasıymış bu yani kaybetme değil,ama eriyo hızla kollarım inceldi doktor farketti bu yaşlılıktan diyo der.
Sürekli sabah kalkıp nerem ağrıyo acaba der,asla çok şükür elim ayağım tutuyo bakılıcak param var,evladım var demez..
Annemle neredeyse her gün tlf da konuşuruz ama standart 3 cümleyle başlar:
*Kız sen ne biçim evlatsın hiç arayıp sormıcanmı
*Benim baş dönmesi geldi gene (hiç gitmiyor ki)duvardan duvara çarptırıyo
*Acımdan öldüm ben(evde savaş çıksa yetecek kadar yiyecek son model buzdolabında mevcuttur ve karşısında migros hatta elinin altında her an hazır bir kapıcı vardır)

Tlf da tahammül sınırımı aşar ama o kapatır gene,göya küser
lakin beş dakka sonra bizi evde bulamayıp hepimizi cepten arar nerdesiniz der
-e napıcaksın?
-yarın cadı beni uzmanlara götürsün(yanındaki sağlık kliniği,kolestrol testi için)
-tamam
-nerdesiniz şimdi siz ne açmıyonuz tlf u?
(hasta ama gezmeye gelemedimi çıldırıyo,habersiz adım atmak yasak)
-dışardayız anane
-ertesi gün tlf çaldırıp kapar,cadı uyku sersemi giyinip otobüsle gider,ama gerek yoktu demek için aradımdı der iyimi?
maksat gece huzur bozulsun.öğreneceğini öğrenmenin tek yolu bişiler uydurmak.

Daha? dahası var ama aklınızı kaçırabilirsiniz bu kadar-cığı bile onu hiç tanımayan biri için ben abartıyomuşum yada umursamıyomuşum sahiden hayırsızmışım gibi görünüp yanlış intiba yaratabilir diye korkarak içimi döküyorum inanın.:((

Çünkü hayatım boyu hep namlunun ucu bana dönüktür.Ve ben o silahın nerden geldiğine anlam veremem hiçbir zaman..Ama illa bi yerden gelir bende patlar herkes.

Telefondan da nefret ediyorum elim gitmiyor açmaya vebalı gibi bakıyorum.
Evde zaten cep tlf um titreşimde olduğu için hiç duymam,msn hiç açmam,ev tlf da numara görmessem tanıdık canım istemezse açmam.Uzun konuşmayı da sevmiyorum tlf da,dikkatim dağılıyo ve anlayamıyorum ne diyo karşıdaki bi süre sonra..
Kötü haber ala alamı gelişti bu psikoloji bilmem.
Sanırım ben bu "anında haberleşme" işini sevmiyorum.Kısıtlıyor beni.
Her an ulaşılmak hoşuma gitmiyor bazen. Çünkü aniden bişey çıkıyor mutlaka ve ben karşımdakini önemsemiyormuş gibi oluyorum.Yani yetemiyorum.
Ve önemsenmemeyi nasıl kaldıramazsam,bunu yaşatmaktan korkuyorum karşımdakine.
Değer vermediğimden değil,çok değer verdiğimden yani.

Ama ilgi gösterme konusunda sıfırım.
Bu yüzden çok şey kaybediyorum ve hatta çok yanlış anlaşılıyorum ama bu böyle.
Kendimde düzeltmeye çalışsam da düzeltemediğim bir şey bu.
Neyse fazla uzatmanın alemi yok laf lafı açıyor burda bile yaa:))

İşte bu sebeplerden ve bilimum tembellik ve iç sıkıntısı sebepleriyle açıp kapatıp durup bir türlü yazı yazamıyorum.Düşünürken bile daldan dala atlıyorum çünkü.

Bayram biter bitmez soluğu çarşı pazar gezmekte aldık cadım,oğluşum ve ben,bri de işi bitince katıldı güzel bi gün geçirdik biraz deşarj olduk,cadının geçen gidişte starbucks a kadar gitmişken kendine missler gibi kocaman kahveler saloya sıcak çikolatalar bana kaave layık görmesiyle günlerce ağlama kapasitesine sahip bendenize,söz verdiği kahveyi sonunda ısmarlamış bulunmaktadır.Bu seferde fazla şekerliydi ama:)))
İşte bunlar da ilk seferdeki beni şok eden kalp krizi geçirten tepsi ve bu seferki tepsi:))

İlkini aktarayım ama;
-ayyy çok canım çekti çok yoruldum ya bi kahve içsekmi şurda?
-yok yaa vakit kaybetmeyelim hadi başka zaman(ilk gün böyle)
-ayy bugün mutlaka şurda dinlenip kahve içicem öyle gidicem çabuk işlerimizi bitirelim
aynede öyle olur,içim gide gide geç vakit anca yorgun argın gireriz starbucks a,
-ben oturayım sen al kızım hadi çok yoruldum
-tamaammmm (zaten bu bakıp seçme kısmından nefret eder cadı)
-siparişleri veriri,yanıma gelir
-neli istiyosun ben içmicem der
-olmaz hayatım sen de al kendine bana da sen seç(ne sevip sevmediğimi bilir ya)
hadi bana süprizz yaaappp(bu arada yüzümde güller açar)
-gelip oturur ve siparişleri hazırlayan çocuk kahve orta şekerlimi der??!!
beynimden bişeylerin aktığını hissettim ve gözlerim de ona eşlik eder böyle anlarda.
Yüzümden anlar ama koltuktan kalkıp koşacak değiştirecek yada kendisi onu içecek kadar fedakar değildir benim kızım naparsın,arkadaşıda vardır yanımızda aksi gibi.
Kocamann karamelli kahveler moccalar bişiler gelir ama bana her gün her dakika içtiğim türk kahvesi gelir.Sturbucks a türk kahvesi içmeye gitmişimdir çünkü.
Bu kadar kendine dönük ve aynen babası gibi bir kızım olduğu için şanslıyım der zıkkımlanırım,ama bütün yaz sürer bunun acısı ciddi ciddi içimde..

O da yemin eder ilk gittiğimde sana en güzelinden ısmarlıcam hatta bi tanede eline alıcam öyle dolaştırıcam diye. Yemin kahvesi bu yani:)

Dönüşte göya bana küs olan annem (arama saatini geçirttim ve şu meşhur 3 cümleye yeter dedim diye)
Taa istanbuldan siboşu çağırmıştır çok fenayım ben diyerek beni azarlasın ve kendine acındırsın diye ve beni ararlar sana gelcez nerdesin diye (demokraside çare tükenmez)
-siboş ben yoldayım canım,1 saatte ancak evde olurum,buyrun isterseniz ben alayım gelip(orda inip taksi tutucam bana gelicez başka çare yok)
(bu arada kimle,hangi arabayla vs bin soru sorulur sırat köprüsü gibi herhalde ailece olsak bizide alın dicekler)
-yok hayatım geç olur,yarın geliriz
(aslında madem beni görmek istedin hazır sokaktayız siz gelin desenize dimi)
-tamam canım yarın gelin görüşürüz

ama yolda da aramalar bitmez,bendeniz isyan eder açmaz,ama durdururlamaz anne ,eve geç kalınmasına çok kızan evhamlı ömür törpümü arar hemen
-ay bize gelin dedi gelsek kapıda kalcakmışız bak
-yoldalar anne geliyolar
-ayy hala gelmediler he??

o arada otobüse binen 4 kişilik şen grup,bindiği an 4 ytl bayıldık 6 verip taksiyle gitseydik ya diye çığlık atar lakin otobüs bomboş ve aynı yerde iniyoruz zaten diye oturur,ama bi sebepten dolayı bri ve bendeniz iner,daha kalkam vakti gelmeden otobüs kaçar,önümüzden geçer ama durmaz ve çocuklar içinde kalır:))))))
hemen taksiye atlayıp "heyy dostum öndeki otobüsü takip et "denir,durağa önce varılır ve otobüs şöförüne tiksinçsin bakışları atılır
zaten bi aksiyon daha olmasa şaşardık diye kahkahalarla eve varılır:)

kışkırtma işe yaramaz hatta yüzünde sırıtmayla kapıyı açıp "annenler geldi geri gitti kız" diye kafa bulup iyice zıvanadan çıkartır beni törpü,
annler ertesi gün gelir....

arkası yarın mı???inşallah değildir
böyle abuk iç döküş yok!!
Yakındır bir felç daha bana,bekliyorum yani:(

(DEVAMI YOK BÖYLECE BIRAKICAM DESTAN GİBİ KUSURA BAKMAYIN)
aahh ah eski formumda olsam değişmiştim şimdi bu öfkeyle şablonu yaa:PP