ÜŞENİYORUM,ÖYLEYSE YARIN..!!

Kısa bir aradan sonra başladım blogları turlamaya,dostlarıma mesaj yazmaya,iyiki varsınız demeye:))
Son birkaç gündür mause.la sorunum halloldu gibi görünüyor,
amaa lakin bu seferde karşımda açık olan sayfaya öylece bakakalıyorum.
Sanki hiç birşey yaşanmamış,her günüm diğerinin aynı,hiç bir şeye gülüp ağlamamışım,hiç bir habere tepki göstermemişim gibi kalakalıyorum..
Yada yazmaya değer bulmuyorum kendimi,benim duygularımı.Herkesten farklı değiller ki,ya da öyleler..Çok farklı..Bilemiyorum ki..
Her yapmam gerekeni bir sonraki güne erteliyorum sürekli bugünlerde.
Ve hiçbir yapmam gerekeni yapamadığımı hissediyorum..Yetiştiremiyorum..Yada ucu ucuna ilişik gidiyor.Hep bir geçkalmışlık var içimde..Her şeye..
Hep benden şikayeti var birilerinin.Ben her şeyi içimde tutarken,sanki kusmak için yer arıyor gibiler,hemde göya beni kırmadan,benim iyiliğim için..
Ciddi dişe dokunur bir şey yok üstelik..Olsa düzeltirdim..Gerçekten.
Anlamıyor muyum insanları..??
Anlamaya çalışıyorum en azından,aynı fikirde değilsem,ya da beğenmiyorsam bile değiştirmeye kendime uyarlamaya çalışmıyorum en azından,farklılıkların oluşturduğuna inanırım çok renkliliği ve başka pencerelerden bakmayı öğretir hayata her insan..Bu yüzden şikayet etmeye eleştirmemeye çalışırım,elimden geldiği kadar.Ama aka kara dedirtemez kimse bana...
Anlatamıyorum o zaman..Evet bu..:))

Neyse,bunları okuyup depresif bir durumda sanmayın..İyiyim..Daha iyi olucam..Sadece daha sert müzikler dinlemeliyim:))
Birde yeni kitaplar almalıyım..Yeni duyduklarımı.Liste halinde yazıcam onlarıda.Elinde olup okumuş olan varsa yollar belki ödünç olarak,sanal kütüphane açarız ne güzel olur değil mi??

Öptüm hepinizi...