Şimdi Hayat

Döndüm ben kendimce ama en az 5-6 yazı yazmadan yani sürekliliğime kendim inanmadan eski blogger arkadaşlarımı haberdar etmeye çekindim öyle ya hale bakarmısınız
2009-2
2010-2
2011-0 kayıt
2008 de 200den fazla en az 250 kayıt vardı.. bazılarını gizledim bazılarını sildim.
Ve şimdi nasıl ben geldim diyebilirim ki. Ya yine yazamazsam korkusu var içimde açıkçası.
İlk zamanlar kopmadan izlediğim blogları takip ettim yorumlar yazdım ama zamanla seyrekleşti, okusam da düzenli olmamaya ya da yorum bırakmamaya başladım, anladım ki kendiniz de bişeyler paylaşıyorsanız daha hevesli daha canlı oluyosunuz yorumlarınız sohbet havasına dönüşebiliyor o zaman.
Bir elin parmakları kadar kalmışız,yavaştan başladım ziyarete çoğu blog yazan arkadaşım benim gibi sıkılmış olacaklar kapatmışlar,ya da dışa kapatmışlar ve ben dışa kapatmayı kendi seçtiklerini davet etme özgürlüğü olarak gördüğümden çekinirim davet istemeye:(
Aynen gidipte adresi bulamazsın taşınmış olur ya eski mahalledeki komşularımız , öyle hissettim.
Farkettim ki eski bloggerlar yorumlara cevap vermiyor kale almaz gibi, biz de eskiden böyleydik ne kötüymüş:( dedim ama baktım gayette muhabbet gırlaymışız yani, yeniler hemen cevaplıyo ama bu çok hoş.
Her uzun ara verip yazmaya kalkışımda yeni bir şeyler görüyorum. Tema değiştirme işi çocuk oyuncağı olmuş şu sidebara konan zımbırtıları kaybetmemek için helak olurduk eskiden en basiti.Şimdi tek tıkla eklenip bir de yokolmuyolar nefis bişey.
Ama bloggerların birbirini keşfedip bulacağı çok ortak alan vardı blograzzi, kadın blog yazarları, Türk blog yazarları gibi ortamlar hepsi de yokolmuş nedense,sadece frendfeed var ben de onu kullanamıyorum.
Neyse zamanla ben de daha fazla okumaya zaman ayırabildikçe blogları,kendimizce toplaşabiliriz diye düşünüyorum:)
Tatil felaket geçiyor bu arada aynen tahmin ettiğim gibi,boşa geçiyor anlayacağınız. Çok sevdiğim bi şarkı bu ara şu:


Ve bir yazı okudum bugün,bu şarkıyı hatırlattı bana,
Son nefeslerini vermek üzere olan insanları evlerinde ziyaret edip bakımlarını üstlenen Avustralyalı yazar Bronnie Ware,
"Ölmek Üzere Olanların En Yaygın 5 Pişmanlığı" adlı bir kitap yayımladı.
İşte o 5 pişmanlık:

1- Başkalarının benden bekledikleri yerine keşke kendi istediğim hayatı yaşayacak cesaretim olsaydı.
2- Keşke bu kadar çok çalışmasaydım.
3- Keşke duygularımı açıklayacak cesaretim olsaydı.
4- Keşke arkadaşlarımla ilişkimi kesmeseydim.
5- Keşke daha mutlu olmama izin verseydim.