NASIL GEÇTİ HABERSİZ....

Yarın bizim tatlı cadının yaş günü:))
Markete gidicektik hep birlikte yarın birkaç arkadaşını çağırdım ama son anda onu götürmedik ve hediyesinide alıp geldik.Ne yaptı dersiniz?
kibarca teşekkürler deyip yarını bekleyecek değil mi???
Değil!! çünkü bu benim cadı başka cadı elimden yolarak aldı ve deli gibi açtı hemen:))
Çok beğendi bari anladım yüzünden ama inatla yooo beğenmediim demyide ihmal etmedi tabii..

Nasıl bu kadar büyüdü,benide büyüttü mü yoksa bende mi onunla aynı yaşlardayım bilemiyorum.Beni teselli ederken veya akıl verirken buluyorum bazen ikimizi:))
Zira bazen ona verdiğim hiç birşeyi almadığını,emeklerimin boşa çıktığını,bana nasıl bu kadar zıt bir karakter yetiştirdiğimi düşünüp şaşakalsam da,aslında pek çok şeyi benim kendimde eksik gördüğüm yanlarımdan muaf olması yada benden çook daha güçlü olması için yaptıgımı biliyorum ben.
Bir kere benden çok daha anne sevgisinden emin,kendi kanatlarıyla uçmaya kalktığı zaman onları dışardaki hayatta kırmaya hazır bir sürü leş kargasından ve kedilerden haberdar ama korkmayan, kendini korumayı başaran ve hayata hazır bir birey olmasını diliyorum.Ve tüm şimdi verdiğim emekler bunun için.
Bilirim ve bilmesini istediğim için özel bir çaba gösterdiğim tek şey hayatta tek güvenilicek insanın kendisi olduğunu bilmesi.Sırtını ne anne babaya,ne bir erkeğe dayamadan dimdik ayakta durması şart çünkü hayatın ne getireceği belli olmuyor.Hayat her zaman adil ve güllük gülistanlık değil.Ve karşılıksız vermiyor hiçbişeyi dış dünya..
Bir sabah uyandığında babanın artık olmadığını ve yolun bundan sonrasında seninle olamayacağını öğrenebiliyosun.
Ve bazende canından öte gördüğün insan bir gün her hangi bir sebepten (bunları da tek tek konuşuruz her zaman,bazen Allah,bazen kul ayırabilir yada aklına gelmeyen bir nokta çığ olup bitiriverir bir sevdayı),acılar yaşanmadan bitmez,ağlarsın,kırılırsın hatta zaman zaman isyan edersin ama ....acılar da biter bir gün..onları unutturacak yeni mutluluklar verir sana yaşam bazen.yada alışırsın onunla yaşamaya..
yani güvende değilsin hiç bir zaman,bu yolda her şeye hazır olmalı bir kadın ve
"herşeye rağmen" ayakta kalmalı.
Bunun için okumasını ve güçlü olmasını istiyorum her konuda.Sadece maddi değil,manevi bir güç bu.ve tamda şikayetlerimin ayyuka çıktığı bir anda öyle bişey yapıyor ki bazen,"ne zaman bu kadar büyüdü bu kız" yada "nasıl bu kadar sağlam duruyor" derken buluyorum kendimi ve o zaman gönülden verdiğiniz her şey sizindir aslında sözünü hatırlıyorum ve bunu boşa çıkartmadığını,hatta benden aldıklarına kendi aklı,sağlam karakteriyle dahada güzellikler kattığını görüyorum.
Bir anne için bundan daha umut verici,daha güzel bir şey olabilir mi?
Biliyorum ki çocuklar aslında bize ait değil,hayata bizim aracılığımıla gelen emanetler onlar.Onlar için hayaller kurmamıza ve emanete gözümüz gibi bakmamıza engel değil ama dimi bunlar?
SENİNLE GURUR DUYUYORUM BİTANEM,BAŞIMIN TATLI BELASI,CADI KIZIM BENİM
ALLAH TAN TEK DİLEĞİM MUTLU VE HUZURLU BİR HAYAT SÜRMEN
VE PİŞMANLIKLARIN,KEŞKELERİNDEN DAHA FAZLA "İYİ Kİ"LERİN OLMASI...
YAŞADIĞIN HER ŞEY SENİ BÜYÜTÜYOR BİLİYORUM
AMA DİLERİM ACI DEĞMESİN O GÜZEL GÖZLERİNE..
SENİ SEVİYORUM KARÇİÇEĞİM BENİM..

Get this widget Track details eSnips Social DNA

".. Çocuklar senin değil..

Hayatın oğul ve kızları.

Seninle beraber ama sana ait değiller

Sevgini verebilirsin onlara, ama

Düşüncelerini değil.

Çünkü onların kendi düşünceleri var.

Bedenlerini evinde barındırabilirsin, ama

Ruhlarını değil..

Çünkü ruhları yarının evinde yaşar.

Ve sen o evi rüyalarında bile

Ziyaret edemezsin

Onlar gibi olmak isteyebilirsin, ama

Onları kendine benzetmeye çalışma.!

Çünkü hayat geriye gitmez..

Sen bir yaysın...

Çocukların senden ileriye fırlayan OKLAR GİBİ.."